Bukovačka Osnovna Škola proslavila je u subotu, 06. septembra značajan jubilej- 100 godina od osnivanja i tim povodom organizovana je proslava, koja je počela u 11 časova okupljanjem gostiju kod škole, nakon čega su prisutni obišli prostorije ove vremešne zgrade, koja je sad prepuštena zaboravu i nalazi se u vrlo lošem stanju, a nekada su u njoj znanja sticale brojne generacije.
Tačno u podne, članovi Organizacionog odbora položili su vijence i cvijeće na ulaz u Osnovnu školu, kao i na spomenik poginulim u svim ratovima. Sat vremena kasnije, u sali Osnovne škole manifestaciju je otvorio predsjednik Organizacionog odbora, Duško Bosnić.
• Ovo je veoma značajan datum i za školstvo i za ovaj kraj i drago mi je što se obilježava na ovaj način. Moram naglasiti da je inicijativa za pokretanje organizacije i obilježavanje ovog datuma potekla od gospodina Milorada Budimira, koji je nekad bio učenik ove obrazovne ustanove, što smo mi, članovi Odbora sa zadovoljstvom prihvatili – naglasio je Bosnić.
Ovih dana smo u nekoliko navrata posjetili školu i raport je obeshrabrujući i nimalo afirmitivan. Ova poštovana vremešna dama danas je oronula, napuštena, zabrinuta, melanholična, rezignirana, tužna, sjetna i čežnjiva. A nekada je to bila neophodna baza za sve generacije koje su se u njoj edukovale i put na buduća zanimanja i akademske predznake bio je otvoren. Ona je veliki povjerilac za mnoge generacije koje su kroz 100 godina postali njeni veliki dužnici. Danas nijemo posmatramo šta se sa školom događa. Da li ćemo svojom nemarnošću i nezainteresovanošću dozvoliti da poslije sledećih 100 godina arheolozi prebiraju po njenim podzemnim temeljima i praše sa onim svojim peruškama? Tačno je da iz objektivnih razloga ne može biti škola, ali može sa nekim korisnim sadržajima druge vrste da bude samoodrživa. U krajnjem slučaju, ako ne može biti restaurirana, može se konzervirati i zaštititi od daljnjeg propadanja. Pomozimo svi, ima nas mnogo i da parafraziram Vuka Karadžića „Neka svako učini onoliko koliko može i svijet neće propasti“ – istakao je Milorad Budimir. (SLIKE DOLE GOVORE SVE)
Načelnik opštine Bosanski Petrovac istakao je da se ne može svako pohvaliti činjenicom da u svome mjestu ima školu koja postoji 100 godina i da je to samo jedan od velikih i jakih dokaza da su sela oko Bosanskog Petrovca, kao i sam grad iznjedrila brojne pametne i školovane ljude.
• Službeno obećavam da nećemo dozvoliti da škola propadne, a za početak je neophodno izvesti radove na izradi krovne konstrukcije i pokrova na objektu – dodao je Hujić.(SLIKA LIJEVO)
U ime načelnika opštine Petrovac, Drage Kovačevića, koji je imao neodložne obaveze i bio spriječen da prisustvuje ovoj svečanosti, skupu se obratio njegov saradnik, Jandrija Budimir, koji je inače i član Organizacionog odbora manifestacije i on je ovom prilikom zahvalio inicijatorima što su se sjetili ovog značajnog jubilarnog datuma, kao i svim prisutnima koji su našli vremena da subotnje popodne provedu obilježavajući važan prosvjetni jubilej.
Goste u prepunoj sali pozdravile su i direktorice Osnovne škole „Ahmet Hromadžić“ iz Bosanskog Petrovca i Osnovne škole „Drinić“, Mujesira Kavaz i Blažena Stoisavljević, a precizan, opširan, inspirativan i nadasve interesantan referat o istorijatu ove školske institucije podnio je idejni tvorac manifestacije, Milorad Budimir. Referat je obuhvatio sve segmente razvoja i postojanja škole, od predmeta koji su se tada učili, školskog pribora koji se koristio preko arhitektonsko-građevinskih karakteristika zgrade škole do kompletnog spiska svih učitelja i nastavnika, koji su radili u ovoj instituciji.
• Govoriti o istorijatu školstva na ovom prostoru sa početkom od 1914. godine bila bi neoprostiva greška. Školstvo kao institucija na ovaj ili onaj način postoji vijekovima. O školstvu na ovim prostorima u poslednja dva vijeka možemo govoriti prema podacima koji se odnose na drugu polovinu 19. vijeka. Prva Osnovna škola u Bosanskom Petrovcu otvorena je između 1835. i 1840. godine, a u Bukovači i Koluniću 1871. godine. Današnja zgrada Osnovne škole Bukovača izgrađena je u periodu 1913-1914. godine. Sa radom je počela 1. septembra 1914. godine, a u prvi razred su upisani đaci, koji su rođeni 1907. godine. U školi je zaveden red, osposobljene učionice, obezbjeđen je ogrijev i posluga. Osnovane su školske opštine i školski odbori. Škola se zvala pučka ili narodna, a učitelji su bili podoficiri, koji su učestvovali u okupaciji BiH – naglasio je Budimir.
Rijekom sjećanja na neke prošle, po mnogima i bolje dane prisutni su otplovili sa Đurom Runićem, koji je nekada bio učenik, a kasnije i nastavnik ove škole. Svoj doprinos da ova manifestacija osim istorijskog, dobije i književni, poetski karakter, dali su i književnici Tihomir Levajac, Boro Kapetanović, Kristina Mrđa, Radmilo V. Radovanović… Oni su recitovali sopstvene pjesme, a Levajac koji je 30 godina bio profesor banjolučke gimnazije pročitao je odlomak iz svoje knjige anegdota „Odsjaj duha“… Književnici su po završetku svog nastupa nekoliko svojih knjiga poklonili direktoricama Osnovnih škola u Driniću i Bosanskom Petrovcu. Školski hor otpjevao je nekoliko pjesama, dok je učenica Bojana Grbić pročitala pjesmu simboličnog naziva „Dižite škole“, a njena koleginica Milica Đaković pročitala rad školski rad svoje majke Mirjane iz 1990. godine, pod nazivom “Najljepše pismo pilotu“. Đak David Banjac recitovao je stihove čuvenog i svima poznatog „Plavog čuperka“, a zvuk krajiškog melosa unijeli su članovi naše izvorne grupe „Runolist“, otpjevavši nekoliko svojih velikih hitova. Sve u svemu, ova manifestacija proslavljena je i obilježena onako kako dolikuje – sa stilom, bez stereotipa, u duhu kulture, prosvjete i tradicije. Nadajmo se da će u vremenu koje je pred nama škola zasjati onim nekadašnjim starim sjajem i da će nekad ponovo opet postati hram sticanja znanja za generacije koje tek dolaze…
Bitno je napomenuti da je gospodinu Budimiru ovom prilikom direktorica JU Kulturni centar „Bosanski Petrovac“, Milica Kecman, potpuno zasluženo uručila zahvalnicu zbog njegovog nesebičnog zalaganja na polju kulture i umjetnosti. A ogromnu želju da se bukovačka osnovna škola obnovi izrazio je i primarijus doktor Vitomir Kecman, legenda cijele petrovačke i bihaćke regije, a i šire. On je bio prisutan na manifestaciji i kao nekadašnji đak te škole i kao jedan od glavnih promotera obnove. (slika desno)
zasijati kao ovo ulje na platnu bukovačkog slikara Nikole Balabana, njegove škole iz sjećanja? ZAVISI I OD NAS!
U svom referatu o prošlosti ove škole Milorad Budimir je zaključio riječima: Hajveće turbulencije školska zgrada doživjela tokom II svjetskog rata, kada su u nju bili deportovani i bihaćki Jevreji. Oni su u školi boravili od 15. juna do kraja jula 1941. godine. U pričama naših starih koju su nama pričali ostala je uspomena na jednu veliku golgotu ali i na humanost bukovačkih seljaka koji su tim paćenicima donosili vodu i hranu. Krajem jula te kobne godine otpremljeni su prema sistemu koncentracionih logora Jadovno, podno Velebita i na ostrvu Pag. Nakon rata, škola je obnovila svoj rad i doživjela zvjezdane trenutke u svojoj praksi. Nekih školskih godina imala je i do 400 đaka, a jedno vrijeme radila je i u tri smjene. Poslije 1976. godine, zbog manjka đaka prestala je da radi osmogodišnja, a 1983. godine i četverorazredna škola. Od tada su đaci pohađali nastavu u samom gradu. Zbog ratnih dejstava, ponovo je aktivirana 1992. godine, da bi tri godine kasnije škola ponovo prestala da radi, a primat su preuzele škole u Driniću i Bosanskom Petrovcu. A sa ovim bi i zaključili ovu stranicu i kao riječ i slike za sjećanje ali i kao poziv i molba da svi oni koji su u mogućnosti pomognu OBNOVI BUKOVAČKE ŠKOLE! Žiro račun za uplate u KM je Mjesna zajednica Bukovača žiro-račun 5688631200000311 Banka Srpske AD, Banja Luka, sa naznakom ZA OBNOVU ŠKOLE. Za uplatu iz inistranstva slijedite ovaj link https://drinic.rs.ba/v1/uplate.pdf HVALA!
OBNAVLJAJUĆI ŠKOLU OBNAVLJAMO SEBE!!
Spisak učitelja i nastavnika u osnovnoj školi u Bukovači: https://drinic.rs.ba/v1/spisak.doc
Istorijat razvoja škole u periodu od 1914 – 2014 godine: https://drinic.rs.ba/v1/istorijat.doc