Kolektiv i đaci Osnovne škole „Drinić“ svečano su proslavili školsku krsnu slavu – Svetog Savu. Čin proslave počeo je liturgijom u Crkvi Svete Trojice i lomljenjem slavskog kolača, a nastavljen je u sali Osnovne škole prigodnim kulturno-umjetničkim programom.
Na samom početku, brojnoj publici predstavili su se prvačići sa svojim recitacijama, kao i mali hor, a kroz skeč „Majka i kćerka“ svoje glumačke sposobnosti pokazale su učenice Bojana Poćuć i Danijela Puzigaća.
Goste je pozdravila i direktor škole, Blažena Stoisavljević, poželivši im dobrodošlicu i lijep provod na priredbi.
Djevojke školskog hora otpjevale su rusku pjesmu “Podmoskovske večeri“, Tijana Latinović recitovala je „Srpkinjicu“, kroz „Legendu o Svetom Savi“ prisutnima su se predstavili učenici šestog, sedmog, osmog i devetog razreda, a u okviru programa nastupila je i ritmička sekcija ove Osnovne škole.
Na ovoj duhovnoj i školskoj svečanosti, bili su izloženi likovni radovi nadarenih učenika, kao i nakit koji su učenici sami napravili. Nakon priredbe, za sve goste bilo je pripremljeno osvježenje uz grickalice i slatkiše, koje je obezbjedila opština Petrovac zajedno sa bihaćko-petrovačkom eparhijom.
Na ovaj važni dan, svi smo se još jednom prisjetili izuzetnih zasluga Svetog Save , koje je imao na utemeljenju srpske države, crkve, prosvjete i kulture.
Sveti Sava, srpski prosvjetitelj i srpski arhiepiskop, rodio se kao Rastko (Nemanjić) 1169.godine u mjestu Ras, u blizini današnjeg Novog Pazara. Umro je 1236. U mjestu Veliko Trnovo, glavnom gradu Drugog Bugarskog carstva. Bio je najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje. Pripada uticajnoj vladarskoj lozi Nemanjića porijeklom iz današnje Hercegovine. Vladali su dugi niz godina manjim prostorom Balkana između Jadranskog mora i Bosne na zapadu, današnje Albanije na jugu. Okosnica tadašnje Srbije je današnji Sandžak (Raška).
Savu je sa petnaest godina otac postavio za humskog župana, ali tu ostaje manje od godinu dana. Sa 16 godina odlazi na Svetu Goru (u današnjoj Grčkoj) i postaje monah 1191. godine. Savi će se pridružiti i njegov otac Stefan Nemanja (1196. god.) , koji je u međuvremenu abdicirao u korist srednjeg sina Stefana. Stefan Nemanja, u monaštvu Simeon ubrzo umire.
U Srbiji je ubrzo došlo do borbe za vlast između Savine braće. On se vraća u Srbiju, kako bi zaustavio građanski rat između svoje braće Stefana i Vukana. Istovremeno, Sava se bavi prosvjetiteljskim radom, nastojeći svojim sunarodnjacima približiti osnove vjerske i svjetovne pouke, da bi se 1217. vratio na Svetu Goru.
1219. godine Savu imenuje nikejski patrijarh za prvog srpskog arhiepiskopa. Tim činom srpska crkva postaje autokefalna. Godine 1221. kruniše brata Stefana za kralja. Sava je sve do 1233. Godine ostao arhiepiskop, da bi ga potom zamijenio njegov učenik Arsenije. Sava više puta putuje u Palestinu. Na povratku ga 1236. smrt zatice u bugarskoj prijestonici Velikom Trnovu.
