U petrovačkom kraju običaj je da se rakija peče od marta do početka maja. Nije to slučajno. U prošlosti su zime bile mnogo jače a ovdje šljiva dozrijeva pokasno, bere se i trese krajem septembra i početkom oktobra. Toplijeg vremena da ukomljena šljiva fermentira nije bilo pa se do “mučenice” moralo čekati do toplijeg vremena slijedeće godine. Klima se od tada dobrano promijenila ali je ovaj običaj ostao i do dan danas. U Samardžijama u Bukovači “veseli stroj” se zavrtio na Markovdan. Sitna kiša udarila tako da se cijela akcija morala odigrati u kućarku. Čuveni kotlar Slobo Pećanac iz sela Bare reče da je ove godine kvalitet rakije uglavnom dobar ali je količina šarolika. Rekordnu količinu rakije bacio je kom kod drinićkog domaćina Miće Banjca, od sto litara koma nakapalo je 25 litara dobre rakije. Nevjerovatno, ali istinito! Čuvena je ovdje šljiva i kvalitetna. Obavezno gradiranje je nezaobilazna aktivnost a šljivovica je najpitkija na 43 stepena jačine s tim da se “vadi” malo jača. Jest da se čovjek napati dok je otrese i pokupi i na kraju ispeče, ali vrijedi svake kaplje znoja!